Dit kastje wordt ouder dan ikzelf

Het verhaal van Cas begint in het magazine:
De kast staat te pronken in de woonkamer van de ouders van Cas van der Beek (28). Het is zeker niet zijn enige werkstuk, maar wel een prachtexemplaar van de autodidact. Met didactiek heeft Cas trouwens sowieso wel iets, want als hij niet met hout in de weer is, werkt hij als onderwijskundige. Cas weet goed wat hij wil en dat is niet alleen maar werken in het onderwijs, maar ook tijd en ruimte overhouden om met hout bezig te zijn. “Dat doe ik ongeveer één dag in de week, als een uit de hand gelopen hobby.” Het werken met hout zit echt in de familie: de ene opa van Cas was vioolbouwer, de andere maakte veel meubels. Ook vader Van der Beek is handig, en dat sloeg over op Cas: “Als kind knutselde ik veel, maar pas in mijn studententijd werd hout echt een passie.” Cas ontwikkelde zijn vaardigheden steeds verder en maakte dus een kast voor zijn ouders, precies groot genoeg voor de verzameling elpees en passend bij de rest van het interieur. Hoewel Cas eerst schetsen maakt, ontwikkelt een werkstuk zich meestal organisch onder zijn handen. “En als er een beetje goed voor gezorgd wordt, dan wordt het kastje ouder dan ikzelf. Dat vind ik mooi.”

Het verhaal van Cas gaat verder!

Alles geleerd via internet
Cas leerde zichzelf alles aan. “Alles wat je wil leren, kun je vinden op internet. Je moet alleen wel de drive en de motivatie hebben.” Voor de verbindingen van de kast gebruikte Cas iets uitstekende zwaluwstaarten op de hoeken. “Dit doe ik vrijwel altijd, je kunt het wel een onderdeel van mijn stijl noemen. Het oogt traditioneel maar toch niet helemaal. Het geeft een mooi accent en bovendien krijgt de kast er extra textuur door. En het werkt net zo goed als ‘gewone’ zwaluwstaarten: het kastje is stevig maar kan nog werken. Het is dus niet alleen esthetisch.” Cas koos voor een combinatie van eikenhout – passend bij de eettafel – en panelen van esdoornhout. Geen veel voorkomende combinatie, weet hij: “Het contrast is qua kleur niet erg groot, maar voor mij zit het contrast in de structuur. Het esdoornhout komt trouwens van oude vloerdelen die ik nog had liggen. Waar het kan, recycle ik graag.” Contrast is er wel met de ebbenhouten handgreepjes en de zwarte poten. Die poten zijn dan weer niet van ebbenhout maar van geloogd eiken. De zwarte accenten passen bij de rest van het interieur en geven het meubelstuk een moderne uitstraling. Inmiddels staan er in zijn eigen woning al meerdere zelfgemaakte houten meubels en een aantal gitaren die hij zelf bespeelt, want ook daarvoor draait Cas zijn hand niet om. 

Genieten van het moment
Naast het onderwijs, het hout en de muziek is er nog steeds ruimte om nieuwe dingen te leren. Zo wil de autodidact nog graag aan de slag met kumiko. “Ik heb al ideeën en materiaal in huis om een soort wandpaneel te maken. En ik zou wel over CNC-technieken willen leren. Ik doe er nu niets mee en ben wel van het handwerk, maar toch.” Over zijn favoriete (hand)gereedschappen hoeft Cas niet lang na te denken: “Dat is allereerst een klein blokhaakje van Crown, mijn trouwe bondgenoot. Die ligt altijd wel ergens op mijn werkbank. Daarnaast een klein blokschaafje van Stanley, die is nog van mijn opa geweest. En mijn Stanley beitelset in leren hoes, gekocht bij Baptist, daar ben ik nog steeds heel blij mee.” Wat Cas al doende meteen leert, is in het moment zijn. “Gewoon genieten van wat je doet, niet bezig zijn met het resultaat. Houtbewerken is een les in het loslaten van je eigen perfectionisme.”

Zien wat Cas maakt? Kijk op zijn Instagram! 

Lees hier het hele verhaal van Christine Slootstra uit NOEST maart 2024
Lees hier het hele verhaal van Judith van Wijk uit NOEST maart 2024