Dat houterige zit er wel in

Corinne's verhaal begint in het magazine:
“Gek op hout was ik altijd al. Mijn vader was vroeger timmerman, dus dat houterige zit er wel in.” Een jaar of zes geleden ontdekte Corinne Abbekerk pyrografie: het tekenen en schrijven op hout met een brandpen. Na een poosje kwam daar ook figuurzagen bij. “Ik heb 35 hobby’s uitgeprobeerd,” vertelt ze. “Maar dit is echt mijn ding. Juist de afwisseling tussen pyrografie en figuurzagen is voor mij perfect.” Balans is voor Corinne essentieel. Ze heeft een bindweefselaandoening.Tien jaar geleden moest ze hierdoor stoppen met werken. “Ik ben echt een werkpaard, dus ik zocht naar afleiding. En iets maken vind ik fijn.” Ideeën heeft ze genoeg. Als haar hoofd de baas was, zou Corinne elke dag een nieuw project beginnen. Of, nog beter, twee of drie. In de praktijk moet ze, vanwege haar beperkte energie, keuzes maken. “Van al mijn ideeën kies ik de gaafste uit. Laatst ben ik begonnen met intarsia (inlegwerk, red.). Dat had ik nog nooit gedaan. Een hele uitdaging! Ik hou ervan te kijken wat ik kan. In het begin lijkt het nergens op. Maar dan ga je proberen en dan lukt het toch. Als je het oppakt, kun je alles leren.”

Het verhaal van Corinne gaat verder!

De liefde voor pyrografie begint met de aanschaf van een goedkope brandpen (“eigenlijk was het meer een soort soldeerbout”) en het maken van een borrelplank. Het is meteen raak en aan de keukentafel ontstaan al snel meer projecten. Van haar man krijgt ze een Brenn-Peter cadeau, een degelijk Duits apparaat. “Hij vond dat ik wel toe was aan iets nieuws,” vertelt Corinne. “Inmiddels heb ik ook een Razertip. Ik miste wat fijnigheid.”

Portretten
Die verfijning heeft ze nodig, want ook al maakt Corinne heus nog weleens borrelplanken (zelfs eentje voor artiest Tim Knol!), het maken van portretten van mensen en dieren is inmiddels een van haar specialiteiten. Geregeld vragen mensen haar een illustratie van een familielid, geliefde of huisdier te maken. Dat doet ze met veel plezier. “Ik gebruik een foto en maak een omtrek van de dingen die ik belangrijk vind. Dat print ik op grafietpapier en daarna trek ik het over op het hout. Met het pyrograferen van een hond ben ik tien tot twaalf uur bezig en een mensenportret kost me 24 uur.” De uren die ze maakt, geeft ze weg. Ze verdient niets aan haar portretten. “Als ik het hout en de materialen er maar uit heb, vind ik dat al leuk.”

Creatieve geest
Dat hout is overigens wel een dingetje. Ze zoekt het allemaal persoonlijk uit. Bij voorkeur niet online, maar in een goede houthandel. “Ik wil het vasthouden,” verklaart ze. “En ook graag ruiken.” Met een grijns: “Dat laatste is misschien wel een beetje gek, maar de geur stimuleert mijn creatieve geest.” Ze vervolgt: “Weet je wat stinkt? Iepenhout. Het ruikt naar paardenpies. Maar ik moet het toch kopen, want het is ook echt mooi hout. De structuren zijn heel gaaf.”

De klik voelen
Omdat ze het allemaal in haar handen heeft gehad, weet Corinne precies wat voor hout ze in huis heeft. Soms is het materiaal het uitgangspunt voor een idee, soms is het andersom. “Ik werk puur op gevoel. Dat is eigenlijk de basis voor mijn hobby.” Met figuurzagen werkt het net zo. “Ik wil een opdracht het liefst zo maken dat het zo dicht mogelijk in de buurt komt bij wat diegene in zijn hoofd heeft. Ineens voel ik dan de klik: o, dat moet met dát hout! Dat vind ik echt tof. Het is een soort sport.”

Stoeien met silhouetten
Het liefst zaagt Corinne zo klein mogelijk. Een aantal van de figuurtjes die ze maakt, komen uit het boek Making wooden people & pets with personality. Een van de voorbeelden in het boek is een silhouet van een poppetje dat knuffelt met een hond. “Ik vind het leuk om daarmee te stoeien, dus maak ik poppetjes met krullen, vlechtjes of tietjes en honden in allerlei varianten.”

Humor en lef
Aan humor geen gebrek, dat is duidelijk. En aan lef schort het Corinne ook al niet. Als ze een foto tegenkomt waarmee ze aan de slag wil, schroomt ze niet om contact op te nemen, ook niet als het er een is van de Amerikaanse zanger Arnold McCuller. “Ik zag een foto van hem voorbijkomen op Facebook en het leek me zo’n gaaf beeld om te fikken, dus heb ik hem een bericht gestuurd. Hij vond het goed. Ik heb het resultaat opgestuurd en heb een paar cd’s gekregen,” vertelt ze. “Het was nog best lastig. Haren zijn moeilijk te pyrograferen, maar een kaal hoofd ook. Om zijn trui goed te krijgen, heb ik trouwens een crème brûlée-brander gebruikt, haha!”

Wensen
Met een hoofd dat nooit stilstaat, valt er veel te ontdekken. Klaar is Corinne daarom nog lang niet. Bovendien heeft ze nog een paar wensen. “Een lintzaag staat wel op de verlanglijst, ja,” beaamt ze. “En ik zou een keertje willen houtdraaien! Ik weet niet of ik het kan. In mijn hoofd wel in ieder geval. Daar kan ik heel veel. Ja, als ik ook nog zou leren draaien, dan kan ik alles maken wat ik wil.”

Zien wat Corinne allemaal maakt? Bekijk dan haar Facebook!

Lees hier het hele verhaal van Daan uit NOEST september 2024
Lees hier het hele verhaal van Gerard van Tuijl uit NOEST september 2024